Πριν από αιώνες, όταν οι ουρανοί και η γη ακόμα μοιράζονταν την ίδια πνοή, οι Δώδεκα Θεοί κυβερνούσαν ενωμένοι. Κάθε τους απόφαση σμίλευε την πραγματικότητα, κάθε τους ανάσα κρατούσε τον κόσμο σε ισορροπία. Μα η αλαζονεία και οι παλιοί λογαριασμοί έσπειραν σπόρους διχόνοιας. Οι Τιτάνες, ξεχασμένοι στις σκιές, βρήκαν ευκαιρία: σήκωσαν πέτρα εναντίον του ουρανού και τα θεμέλια του κόσμου ράγισαν. Ναοί σωριάστηκαν, θάλασσες ξέσπασαν με μανία, η φωτιά πάγωσε σαν κρύσταλλο, και η γη έχασε τη γονιμότητά της. Ο χρόνος άρχισε να τρέχει αλλόκοτα· οι εποχές διαδέχονταν η μία την άλλη χωρίς τάξη, και τα αστέρια στον ουρανό έπαψαν να δείχνουν τον δρόμο. Οι Θεοί, κατακερματισμένοι, κλείστηκαν σε άδυτα δοκιμασιών, αφήνοντας τον κόσμο να βυθίζεται στη λήθη. Κι όμως, μέσα στη σιωπή ακούστηκε ένας ψίθυρος: η προφητεία του Κρίκου της Ομόνοιας.

 

«Ένας θνητός θα περιδιαβεί τους ιερούς τόπους, θα περάσει δώδεκα δοκιμασίες και θα ενώσει ξανά τις θεϊκές δυνάμεις. Τότε, πέτρα και ουρανός θα ξανασταθούν μαζί.»

 

Εκείνος ο θνητός είσαι εσύ.

Δεν κρατάς σπαθί ούτε θρόνο· κρατάς μολύβι, ζάρια και την ευστροφία σου. Μα με αυτά ταπεινά όπλα μπορείς να νικήσεις Τέρατα, να ξυπνήσεις Ναούς, να σταθείς μπροστά στους ίδιους τους Θεούς. Η κάθε δοκιμασία δεν είναι μόνο μάχη με γρίφους, σχήματα και ζάρια· είναι και καθρέφτης της ψυχής σου. Στον Ναό του Δία θα δοκιμαστεί η δύναμή σου, στη Σπορά της Δήμητρας η υπομονή, στη Συμφωνία του Απόλλωνα η δημιουργικότητα, στη Σφραγίδα της Ήρας η ακεραιότητα. Και σε κάθε βήμα, θα κρατάς στα χέρια σου ένα κομμάτι της χαμένης αρμονίας. Μα πρόσεξε: οι Λιθομαχίες δεν είναι απλά παιχνίδι. Είναι πορεία μέσα από φωτιά, νερό, γη και ουρανό. Είναι ο μύθος που σκαλίζεται με τις δικές σου αποφάσεις. Το ερώτημα δεν είναι αν θα φτάσεις στο τέλος. Το ερώτημα είναι με ποιον μύθο θα φύγεις εσύ από τις Λιθομαχίες.